آیین فرا رفتن

شاعر: جودی خراسانی

(اربعین)

رو سوی کرببلا کن که من خو‌ن ‌شده دل (گوشة درآمد)

گفتگوها به سر قبر برادر دارم (گوشة درآمد)

تشنه کشتند حسین من و من از بهرش (گوشة درآمد)

جوی‌ها بسته بر او از مژة تر دارم (گوشة درآمد)

فرصت گریه ندادند مرا از غم او (گوشة جامه‌درآن)

عقده‌ها در دل خونین من مضطر دارم (گوشة جامه‌درآن)

رو سوی کرببلا کن که من از سیل سرشک (گوشة عراق)

شکوه‌ها از ستم شمر ستگر دارم (گوشة عراق)

رو سوی کرببلا کن که من از شعلة آه (گوشة عراق)

شمع‌ها بهر مزار علی‌اکبر دارم (گوشة عراق)

رو سوی کرببلا کن که ز سیلاب سرشک (گوشة رهاب)

آب بهر لب خشک علی‌اصغر دارم (گوشة رهاب)

رو سوی کرببلا کن که ز تنهایی شام (گوشة رهاب)

گله بسیار ز عباس دلاور دارم (گوشة رهاب)

(( جودی )) این داغ نه داغی است که از دل برود (گوشة رهاب)

داغ این واقعه را تا صف محشر دارم (گوشة رهاب)

* حضرت محمد صلی الله علیه وآله: پدر و مادر بهشت و جهنمِ  تو هستند. (یعنی راز بهشتی شدن و جهنمی شدنِ فرزندان، خشنودی و ناخشنودی والدین است)